Πέμπτη 28 Μαρτίου 2013

Ο Μπελάς και ο Ρουμποτύρης

         Ο Μπελάς και ο Ρουμποτύρης 

Ο Τ. Σ. Έλιοτ (1888-1965) γεννήθηκε στο Σαιντ-Λούις του Μιζούρι, όπου και έζησε μέχρι τα δεκαοχτώ του χρόνια. Σπούδασε στο Χάρβαρντ και στη Σορβόννη. Το 1914 εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αγγλία. Στο Λονδίνο ο Έλιοτ, με τη βοήθεια του συγχρόνου του Ezra Pound, ο οποίος άσκησε επάνω του μεγάλη επιρροή, δημοσίευσε έργα του σε διάφορα περιοδικά. Το πρώτο ποιητικό του βιβλίο, Prufrock and Other Observations, εκδόθηκε το 1917 και τον καθιέρωσε αμέσως ως τον σημαντικότερο ποιητή της τότε πρωτοπορίας. Με την έκδοση του έργου The Waste Land το 1922 η φήμη του απογειώθηκε. Για τα επόμενα τριάντα χρόνια ο Έλιοτ αποτέλεσε την κυρίαρχη μορφή στην ποίηση και τη λογοτεχνική κριτική σε ολόκληρο τον αγγλόφωνο κόσμο, τόσο με το έργο του όσο και από τη θέση του επιμελητή των εκδόσεων Faber&Faber. Το 1948 του απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ.


Σήμερα διαβάσαμε το απόσπασμα από το βιβλίο του T.S. Eliot: το εγχειρίδιο πρακτικής γατικής του Γερο Πόσουμ.
Πηγή Ηλίας Ηλιάδης

 Συνέντευξη του Andrew Lloyd Weber στο μηνιαίο περιοδικό πολιτισμού Ως3 (Μάρτιος 2007)
  
Τι σας ενέπνευσε να γράψετε το Cats;
Εν μέρει με ενέπνευσε ένα παραμύθι της παιδικής μου ηλικίας, το Old Possum's book of Practical Cats που είχε και έχει μεγάλη επιρροή επάνω μου. Εν μέρει και η περιέργειά μου να βάλω μουσική σε ένα ήδη φτιαγμένο κείμενο - σενάριο. Συνήθως, μόλις μία δραματική ιστορία δημιουργηθεί, τα λόγια γράφονται πάνω στη μουσική που έχω ήδη συνθέσει. Κάποια στιγμή με το CATS ήθελα να δω αν μπορούσα να το κάνω και αντίστροφα. Ευτυχώς το συγκεκριμένο βιβλίο περιέχει ποιήματα με μεγάλη μουσικότητα. Ποιήματα με εγγενή ρυθμό, όπως το Rum Tum Tugger και το Old Deuteronomy, και παρόλο που σχεδόν υπαγορεύουν τη μουσική που θα τα συνοδέψει, συχνά το μέτρο τους γίνεται τόσο ιδιόρρυθμο και ξεχωριστό, ώστε αποτελούν μεγάλη πρόκληση για κάθε συνθέτη που θα καταπιαστεί μαζί τους και θα τους μετατρέψει σε νότες. Στα τέλη του 1977 έγραψα κάποια κομμάτια, τα οποία έπαιζα στο πιάνο για τους φίλους μου, αλλά ποτέ δεν πήρα σοβαρά την ιδέα μέχρι να γράψω το «Tell me on a Sunday», το οποίο έπαιξα στην τηλεόραση του BBC στις αρχές του 1980. Τότε άρχισα να σκέφτομαι το παραμύθι της παιδικής μου ηλικίας σαν ένα πιθανό κονσέρτο που θα μπορούσε να παρουσιαστεί ακόμα και στην τηλεόραση.
Πώς άρχισε να υλοποιείται αυτό το παιδικό παραμύθι σε ένα ολοκληρωμένο μιούζικαλ;
Κάποιες συνθέσεις παρουσιάστηκαν στο Φεστιβάλ του Sydmonton  το καλοκαίρι του 1980, όπου ευτυχώς παρευρέθηκε η χήρα του T.S. Eliot,  η οποία  είχε φέρει μαζί της μία ολόκληρη σειρά από στροφές ποιημάτων του συζύγου της που δεν είχαν μέχρι τότε δημοσιευθεί. Οι μουσικές και θεατρικές εικόνες που μου δημιούργησαν με έκαναν να νιώσω ότι υπήρχαν πολλές περισσότερες προοπτικές από όσες είχα φανταστεί. Συνειδητοποίησα αμέσως ότι χρειαζόμουν κάποιον που θα με ενθάρρυνε να ξαναδουλέψω τις συνθέσεις και να δω αν θα μπορούσε να δημιουργηθεί μία θεατρική ενότητα, την οποία να μπορώ να αναπτύξω.
Αργότερα εκείνο το καλοκαίρι  συνάντησα για πρώτη φορά τον  Trevor Nunn. Σύντομα  η χήρα του Eliot μας προμήθευσε και  με άλλες αδημοσίευτες στροφές, τρεις από τις οποίες ενσωματώσαμε αυτούσιες στο Cats. Επίσης μας έδωσε μία περίληψη ενός εναρκτήριου ποιήματος που φαίνεται  ότι προοριζόταν για ένα μεγαλύτερο βιβλίο, με θέμα τις γάτες και τους σκύλους. Αυτό βέβαια δεν ήταν κατάλληλο για τη σκηνή, αλλά μας ενέπνευσε να γράψουμε στίχους πάνω στην ίδια λογική, που θα μιλούσαν για την ανωτερότητα των γατών Jellicle. Χρησιμοποιήσαμε κάποιους στίχους  από το εισαγωγικό αυτό ποίημα του Eliot στο κομμάτι  The Name of Cats. Το πιο συναρπαστικό  ήταν ότι ανακαλύψαμε μία παραπομπή σε ένα από τα γράμματα του Eliot που οδηγούσε σε ένα ανολοκλήρωτο αλλά εύλογο ειρμό. Πρότεινε ότι τελικά οι γάτες κατευθύνονταν  «.ψηλά ψηλά πίσω από το Russel Hotel, ψηλά ψηλά στο Heaviside Layer». Μαζί με τον Trevor Nunn  στρωθήκαμε στη δουλειά και ξεψαχνίζοντας γραπτά του Eliot ξαναθυμηθήκαμε τις πολλές αναφορές του στις γάτες στο κυρίως σώμα των γραπτών του.
Πρέπει να πω ότι απόλαυσα τη δουλειά μου στο Cats όσο σε κανένα άλλο show. Επίσης θα ευγνωμονώ τη χήρα του Εliot,  Valerie Eliot, χωρίς τη συμπαράσταση της οποίας το μιούζικαλ  δεν θα μπορούσε να πάρει τη μορφή που έχει σήμερα.

Θα μπορούσατε να μας πείτε λίγα λόγια για την υπόθεση;
Ναι, φυσικά! Η υπόθεση ξεκινάει μία νύχτα που οι Jellicle Cats βγαίνουν να παίξουν σε ένα σκουπιδότοπο. Είναι η νύχτα του καθιερωμένου ετήσιου  χορού των Jellicle Cats, όπου ο αρχηγός τους θα ανακοινώσει το όνομα της γάτας που θα ξαναγεννηθεί και θα ζήσει μία νέα ζωή. Η ανακοίνωση αυτή θα γίνει λίγο πριν την αυγή. Όσο οι ψιψίνες περιμένουν, διασκεδάζουν με το να διηγούνται παλιές ιστορίες για τις πιο διάσημες και δημοφιλείς γάτες της ράτσας τους. Το κοινό παρακολουθεί και φυσικά  περιμένει να ανακοινωθεί στο τέλος το όνομα της γάτας...   

Περιμένατε ότι το Cats θα γινόταν το πιο δημοφιλές μιούζικαλ στον κόσμο;
Όχι, η επιτυχία του σόου εξέπληξε και εμένα και τη δημιουργική μας ομάδα. Ακόμα και τη βραδιά της πρεμιέρας δεν μπορούσαμε να ξέρουμε πώς θα πήγαινε, Κυρίως γιατί ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτά που είχαμε κάνει μέχρι τώρα. Και γενικά πιστεύω ότι =κυρίως στο μουσικό θέατρο- δεν μπορείς να προβλέψεις τι μπορεί να γίνει, αν θα έχει επιτυχία ή απήχηση στον κόσμο. Φυσικά πάντα θα είμαι ευγνώμων στον Bernard Delfont που πίστεψε στο «Cats», όταν όλοι πίστευαν ότι το συγκεκριμένο μιούζικαλ δύσκολα θα έπιανε και δεν θα είχε την απαραίτητη επιτυχία.


Τα έργα σας είναι τα μοναδικά ίσως που παίζονταν ταυτόχρονα σε τρία διαφορετικά σόου σε Λονδίνο και Ν. Υόρκη, για πολλά χρόνια. Τι σας έκανε να αποφασίσετε να σταματήσετε τις παραστάσεις σε ΗΠΑ και Αγγλία; Πιστεύετε ότι κούρασε τον κόσμο η πολύχρονη  αυτή παράσταση;
Όχι, δεν το πιστεύω, ο κόσμος σε καμία περίπτωση δεν μας έδειξε κάτι τέτοιο. Πολλοί ήταν αυτοί που θέλησαν να το δουν και να το ξαναδούν. Στην ουσία η απόφαση ήταν των παραγωγών, αλλά και εγώ πιστεύω ότι μετά από 21 χρόνια στο Λονδίνο και 19 χρόνια στη Νέα Υόρκη ήταν η κατάλληλη ώρα η πρώτη θεατρική ζωή των «Cats» να τελειώσει. Τώρα σειρά έχουν οι περιοδείες και φυσικά ανάμεσά στις πόλεις που θα επισκεφτούμε είναι και η Αθήνα...

   


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου